Wielki Tydzień to czas bezpośrednio poprzedzający Święta Wielkanocne i rozpoczyna się on Niedzielą Palmową (9 kwietnia 2017). Liturgia w tym dniu wspomina uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy, bezpośrednio poprzedzający Jego mękę i śmierć na krzyżu. Witające go tłumy rzucały na drogę płaszcze oraz gałązki, wołając: "Hosanna Synowi Dawidowemu". Na tą pamiątką w Niedzielę Palmową święci się palmy, które są symbolem „drzewa życia” i zwycięstwa.
Wielki poniedziałek, wtorek i środa są dniami szczególnie poświęconymi sakramentowi pojednania. Pan Jezus te dni spędzał w Jerozolimie i nauczał w świątyni, a na noc udawał się do odległej o ok. 3 km Betanii, aby tam przenocować.
Kulminacją Wielkiego Tygodnia jest Święte Triduum Paschalne Męki i Zmartwychwstania Pańskiego. Obejmuje ono liturgię Mszy Wieczerzy Pańskiej, sprawowaną wieczorem w Wielki Czwartek, wielkopiątkową liturgię Męki Pańskiej oraz najbardziej uroczystą i najpiękniejszą ze wszystkich liturgii Kościoła - Wigilię Paschalną sprawowaną po zapadnięciu zmroku w Wielką Sobotę. Triduum kończy się wieczorem w Niedzielę Zmartwychwstania

Wielki Czwartek (13 kwietnia)
W Wielki Czwartek obchodzimy święto kapłanów, ponieważ w tym dniu w czasie Ostatniej Wieczerzy został ustanowiony sakrament kapłaństwa oraz sakrament Eucharystii. Po wieczornej Eucharystii, Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony do Ciemnicy, która jako miejsce puste i ciemne, ma przypominać o sytuacji Jezusa, który po Ostatniej Wieczerzy przygotowywał się na śmierć oczekując w Ogrodzie Oliwnym przyjścia swych oprawców. Po przeniesieniu, obnaża się ołtarz z obrusa a także chowa się stojące obok lichtarze ze świecami.

Wielki Piątek (14 kwietnia)
To jedyny dzień w roku, kiedy nie sprawuje się Mszy Świętej. To dzień Męki i śmierci Pana Jezusa. Wieczorna Liturgia Męki Pańskiej składa się z:
- czytania słowa Bożego, szczególnie opisu Męki Pańskiej z Ewangelii św. Jana,
- modlitwy w intencji potrzeb Kościoła pielgrzymującego, za który umarł Chrystus,
- publicznej i osobistej adoracji Krzyża
- Komunii świętej
Na zakończenie Liturgii, Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony do Grobu Pańskiego. Biały welon przykrywający monstrancję symbolizuje całun, jakim przykryto ciało Jezusa po Jego śmierci.
Przy Grobie wierni mogą adorować Pana Jezusa, do późnych godzin wieczornych.

Wielka Sobota (15 kwietnia)
To dzień spoczynku Pana Jezusa w grobie. To nie dzień żałoby, a raczej dzień zadumy nad Śmiercią i Zmartwychwstaniem Pana Jezusa. W tym dniu święcimy pokarmy wielkanocne. Przy Gronie Pańskim trwa adoracja, a w późnych godzinach wieczornych rozpoczyna się Wigilia Paschalna. Wigilia Paschalna nie jest częścią Wielkiej Soboty, jej radosna liturgia należy już do obchodów Dnia Zmartwychwstania. Obchód Wigilii Paschalnej składa się z czterech części:

- Liturgii Światła,

- Liturgii Słowa,

- Liturgii Chrzcielnej

- Liturgii Eucharystycznej.

Niedziela Zmartwychwstania (16 kwietnia)
To zwieńczenie Wielkiego Postu – ostatni dzień Triduum Paschalnego. Do tego wydarzenia zmierzał nie tylko cały ten 40-dniowy okres pokuty, ale zmierza także i nasze życie.
Poranną Mszę rezurekcyjną (łacińskie słowo resurrectio oznacza zmartwychwstanie) poprzedza uroczysta procesja z Najświętszym Sakramentem wyniesionym z grobu Pana Jezusa dla podkreślenia tajemnicy, że ten sam zmartwychwstały Chrystus jest obecny pod postaciami eucharystycznymi. Bicie dzwonów ma przypomnieć trzęsienie ziemi towarzyszące zmartwychwstaniu. Kapłan, ubrany w złotą kapę, podnosi ustawiony przy Grobie Pańskim krzyż ozdobiony czerwoną stułą - znak Jezusa Kapłana, który złożył siebie na ofiarę.
Figura zmartwychwstałego Chrystusa z chorągwią w ręce - przypomina zwycięstwo odniesione nad wrogami i chwałę otrzymaną przezeń od Ojca Niebieskiego. Na krzyżach zobaczymy czerwoną stułę - symbol Chrystusa Kapłana.
To radosne wołanie: Alleluja! Jezus Żyje! będzie dobiegał w tym dniu z każdej świątyni.