Adwent to okres w roku liturgicznym, w którym oczekujemy na przyjcie Zbawiciela. Rozpoczyna się on od I Nieszporów niedzieli po sobocie XXXIV tygodnia Okresu Zwykłego, a kończy przed I Nieszporami uroczystości Narodzenia Pańskiego w wieczór 24 grudnia. Adwent stanowi pierwszy okres w każdym nowym roku liturgicznym.

W "Ogólnych normach roku liturgicznego i kalendarza" z 1969 r. możemy przeczytać: "Adwent ma podwójny charakter. Jest okresem przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego, przez który wspominamy pierwsze przyjście Syna Bożego do ludzi. Równocześnie jest okresem, w którym przez wspomnienie pierwszego przyjścia Chrystusa kieruje się dusze ku oczekiwaniu Jego powtórnego przyjścia na końcu czasów. Z obu tych względów Adwent jest okresem pobożnego i radosnego oczekiwania".

Wieniec Adwentowy wraz z czterema świecami niosą w sobie przesłanie symboliczne: zieleń gałązek jest obrazem trwającego życia, kolor czerwony to barwa miłości, a płomień - to znak Chrystusa, Światła, które nadchodzi i opromieni miłością cały świat. Cztery świece symbolizują cztery Niedziele Adwentu.

W czasie całego Adwentu, poza niedzielami i uroczystością Niepokalanego Poczęcia NMP (8 grudnia), odprawiane są Roraty ku czci Najświętszej Maryi Panny. W czasie Rorat przy ołtarzu znajduje się dodatkowa, ozdobna świeca - symbolizuje ona obecność Maryi - roratka. Biała lub niebieska kokarda, którą jest przepasana roratka mówi o niepokalanym poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Świeca ta świeci się ona tylko podczas tej mszy świętej.

Msza Roratnia rozpoczyna się przy zgaszonych światłach, które zapalają się dopiero na "Chwała na wysokości Bogu". Jest to jeden z nielicznych przypadków w roku liturgicznym, kiedy hymn ten śpiewa się każdego dnia (chociaż wyłącznie podczas Rorat). Nazwa Roraty pochodzi od pierwszych słów pieśni na wejście: Rorate coeli, desuper... (Niebiosa spuśćcie rosę...). Rosa z nieba wyobraża łaskę, którą przyniósł Zbawiciel.