Msze Święte

Niedziele i święta: 700, 900, 1100, 1800 (w okresie od Adwentu do Wielkiego Postu o godz.1700) (w Wielkim Poście po Gorzkich Żalach o godz.1600)
Dni powszednie: 700, 1700 (w okresie zimy) o 1800 (w okresie lata)

     Niedziela Wielkanocna otwiera okres pięćdziesięciu dni, który pierwotnie nazywano Pięćdziesiątnicą, a dziś Okresem Wielkanocnym. Ponieważ cud Zmartwychwstania jakby nie mieści się w jednym dniu, dlatego też Kościół obchodzi Oktawę Wielkiej Nocy - przez osiem dni bez przerwy wciąż powtarza się tę samą prawdę, że Chrystus Zmartwychwstał. Oktawa Wielkanocy jest najważniejszą spośród oktaw roku liturgicznego. Każdy jej dzień jest obchodzony w randze uroczystości, dlatego Oktawa ta znosi wszelkie posty (także wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych).
     Teksty liturgiczne i biblijne wszystkich dni oktawy Wielkanocy nawiązują bezpośrednio do wydarzenia zmartwychwstania Jezusa i jego konsekwencji dla nas. Znajdujemy także wyraźne odniesienia do sakramentu chrztu i tego co staje się udziałem każdego ochrzczonego.
     Oktawę kończy Biała Niedziela, czyli Niedziela Miłosierdzia Bożego. Święta Siostra Faustyna Kowalska w swoim Dzienniczku wyjaśnia, że Święto Miłosierdzia Bożego ma być obchodzone na całym świecie w pierwszą Niedziele po Wielkanocy. Kto w tym dniu przystąpi do Spowiedzi Świętej i Komunii dostąpi darowania wszystkich grzechów nawet tych najcięższych. Święto Miłosierdzia Bożego, można porównać do chrztu świętego, jego moc oczyszczenia jest tak podobna jak chrzest.

Warto, więc korzystać z tej ofiarowanej łaski, jaką daruje nam sam Bóg.

obrazufam

Obraz z roku 1934, powstał w Wilnie, w pracowni Eugieniusza Kazimirowskiego

Z tym świętem wiąże się powyższy obraz, którego pochodzenie wiąże się z wizją, jaką siostra Faustyna miała w Płocku 22 lutego 1931 roku, w czasie której Chrystus wyraził życzenie, by namalować taki obraz i w podpisie umieścić słowa: Jezu, ufam Tobie.
Po wielu trudnościach, niedowierzaniu ze strony spowiedników i przełożonych oraz własnych nieudolnych próbach malarskich nadszedł wreszcie czas spotkania z ks. Michałem Sopoćko, którego sam Jezus wybrał na promotora Bożego Miłosierdzia. To on, już w Wilnie, dokąd przeniesiono Faustynę, uprosił Eugeniusza Kazimirowskiego, znanego i cenionego malarza o namalowanie wizerunku. Praca rozpoczęła się 2 stycznia 1934 roku. Siostra Faustyna wielokrotnie odwiedzała pracownię artysty, udzielając szczegółowych wskazówek i pokazując błędy. Na prośbę malarza sam ks. Sopoćko pozował do obrazu ubrany w albę przepasaną sznurem, siostra Faustyna ciągle jednak była rozczarowana efektami pracy, a wynik końcowy przyprawił ją o gwałtowny płacz. Ciągle zadała to pytanie: "kto Cię wymaluje tak pięknym, jakim jesteś?".

Obraz przedstawia Chrystusa zmartwywstałego, który na rękach i stopach nosi ślady ukrzyżowania. Z przebitego, niewidocznego na obrazie, Serca wychodzą dwa promienie: czerwony i blady. Pan Jezus, zapytany o ich znaczenie, wyjaśnił: "Blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia dusze; czerwony promień oznacza krew, która jest życiem dusz. Te dwa promienie wyszły, z wnętrzności miłosierdzia Mojego wówczas, kiedy konające Serce Moje zostało włócznią otwarte na krzyżu ".

Wielki Tydzień to czas bezpośrednio poprzedzający Święta Wielkanocne i rozpoczyna się on Niedzielą Palmową (9 kwietnia 2017). Liturgia w tym dniu wspomina uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy, bezpośrednio poprzedzający Jego mękę i śmierć na krzyżu. Witające go tłumy rzucały na drogę płaszcze oraz gałązki, wołając: "Hosanna Synowi Dawidowemu". Na tą pamiątką w Niedzielę Palmową święci się palmy, które są symbolem „drzewa życia” i zwycięstwa.
Wielki poniedziałek, wtorek i środa są dniami szczególnie poświęconymi sakramentowi pojednania. Pan Jezus te dni spędzał w Jerozolimie i nauczał w świątyni, a na noc udawał się do odległej o ok. 3 km Betanii, aby tam przenocować.
Kulminacją Wielkiego Tygodnia jest Święte Triduum Paschalne Męki i Zmartwychwstania Pańskiego. Obejmuje ono liturgię Mszy Wieczerzy Pańskiej, sprawowaną wieczorem w Wielki Czwartek, wielkopiątkową liturgię Męki Pańskiej oraz najbardziej uroczystą i najpiękniejszą ze wszystkich liturgii Kościoła - Wigilię Paschalną sprawowaną po zapadnięciu zmroku w Wielką Sobotę. Triduum kończy się wieczorem w Niedzielę Zmartwychwstania

Wielki Czwartek (13 kwietnia)
W Wielki Czwartek obchodzimy święto kapłanów, ponieważ w tym dniu w czasie Ostatniej Wieczerzy został ustanowiony sakrament kapłaństwa oraz sakrament Eucharystii. Po wieczornej Eucharystii, Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony do Ciemnicy, która jako miejsce puste i ciemne, ma przypominać o sytuacji Jezusa, który po Ostatniej Wieczerzy przygotowywał się na śmierć oczekując w Ogrodzie Oliwnym przyjścia swych oprawców. Po przeniesieniu, obnaża się ołtarz z obrusa a także chowa się stojące obok lichtarze ze świecami.

Wielki Piątek (14 kwietnia)
To jedyny dzień w roku, kiedy nie sprawuje się Mszy Świętej. To dzień Męki i śmierci Pana Jezusa. Wieczorna Liturgia Męki Pańskiej składa się z:
- czytania słowa Bożego, szczególnie opisu Męki Pańskiej z Ewangelii św. Jana,
- modlitwy w intencji potrzeb Kościoła pielgrzymującego, za który umarł Chrystus,
- publicznej i osobistej adoracji Krzyża
- Komunii świętej
Na zakończenie Liturgii, Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony do Grobu Pańskiego. Biały welon przykrywający monstrancję symbolizuje całun, jakim przykryto ciało Jezusa po Jego śmierci.
Przy Grobie wierni mogą adorować Pana Jezusa, do późnych godzin wieczornych.

Wielka Sobota (15 kwietnia)
To dzień spoczynku Pana Jezusa w grobie. To nie dzień żałoby, a raczej dzień zadumy nad Śmiercią i Zmartwychwstaniem Pana Jezusa. W tym dniu święcimy pokarmy wielkanocne. Przy Gronie Pańskim trwa adoracja, a w późnych godzinach wieczornych rozpoczyna się Wigilia Paschalna. Wigilia Paschalna nie jest częścią Wielkiej Soboty, jej radosna liturgia należy już do obchodów Dnia Zmartwychwstania. Obchód Wigilii Paschalnej składa się z czterech części:

- Liturgii Światła,

- Liturgii Słowa,

- Liturgii Chrzcielnej

- Liturgii Eucharystycznej.

Niedziela Zmartwychwstania (16 kwietnia)
To zwieńczenie Wielkiego Postu – ostatni dzień Triduum Paschalnego. Do tego wydarzenia zmierzał nie tylko cały ten 40-dniowy okres pokuty, ale zmierza także i nasze życie.
Poranną Mszę rezurekcyjną (łacińskie słowo resurrectio oznacza zmartwychwstanie) poprzedza uroczysta procesja z Najświętszym Sakramentem wyniesionym z grobu Pana Jezusa dla podkreślenia tajemnicy, że ten sam zmartwychwstały Chrystus jest obecny pod postaciami eucharystycznymi. Bicie dzwonów ma przypomnieć trzęsienie ziemi towarzyszące zmartwychwstaniu. Kapłan, ubrany w złotą kapę, podnosi ustawiony przy Grobie Pańskim krzyż ozdobiony czerwoną stułą - znak Jezusa Kapłana, który złożył siebie na ofiarę.
Figura zmartwychwstałego Chrystusa z chorągwią w ręce - przypomina zwycięstwo odniesione nad wrogami i chwałę otrzymaną przezeń od Ojca Niebieskiego. Na krzyżach zobaczymy czerwoną stułę - symbol Chrystusa Kapłana.
To radosne wołanie: Alleluja! Jezus Żyje! będzie dobiegał w tym dniu z każdej świątyni.

W ubiegłą Niedzielę tj. 2 kwietnia zakończyliśmy nasze Misje Parafialne. Był to czas dla wierzących, którzy gromadzą się w Parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Kamieniu na celebrowaniu sakramentów, na modlitwie i na spotkaniu z Bogiem, będzie czasem, kiedy będziemy pragnęli na nowo odkryć treść naszej wiary wyznawanej, celebrowanej, przeżywanej i przemodlonej...

To czas myślenia i refleksji, a niejednokrotnie rozrachunku z własnym sumieniem w obliczu prawdy o miłosierdziu Boga względem człowieka, względem mnie samego. To wreszcie czas naprawiania relacji z ludźmi, z którymi żyjemy, pracujemy, których kochamy i których nie akceptujemy, osób bliższych i dalszych naszemu sercu.

misje

I w tym zabieganym dzisiejszym świecie, był czas na zatrzymanie się, na odnowienie swoich przyrzeczeń Sakramentu Chrztu, na pojednanie ze wszystkimi i w wspólnocie, na odnowienie przyrzeczeń wynikających z Sakramentu Małżeństwa, na Sakrament Pokuty.

 misje1

Ksiądz Proboszcz Parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Kamieniu ks. Marian Gwizdak, Ksiądz Wikariusz - Ks. Ryszard Hawryluk, ks. Prałat Tadeusz Wójcicki oraz Misjonarze Redemptoryści: o. Ryszard Bożek CSsR i  o. Grzegorz Jaroszewski CSsR , serdecznie dziękują Parafianom za tak liczne uczestnictwo w tych szczegónych dniach.

Zapraszamy do obejrzenia zdjęć: Misje .

W niedzielę 2 kwietnia przypada  już 12 rocznica odejścia Sługi Bożego , dziś Świętego Jana Pawła II.

Bl jp II

Był pierwszym papieżem z Polski, i zarazem pierwszym od 455 lat biskupem Rzymu niebędącym Włochem.
Jego podróże zagraniczne (a było ich 104) pozwoliły Mu bywać w miejscach, do których nie docierali wcześniej inni papieże.

Przez niektórych była nazywany Papieżem rekordów.

Szwajcarski dziennik "Tribune de Geneve" pokusił się tuż po wyborze Jana Pawła II o sporządzenie wykazu tych zjawisk, w których jest on pierwszy.

Oto kilka z nich:

+ pierwszy od ponad 4,5 wieku papież spoza Włoch,

+ z kraju komunistycznego,

+ odpowiadał na pytania dziennikarzy, zmieniając audiencję dla mediów w zaimprowizowaną konferencję prasową,

+ z bazyliki św. Piotra przemawiał po polsku i w kilku innych "nietypowych" językach, np. po litewsku, ukraińsku, węgiersku, czesku itp. Tak było np. w czasie pontyfikalnej Mszy św., rozpoczynającej pontyfikat 22 października 1978 r.,

+ czytał i przemawiał bez okularów ,

+ uprawia alpinizm, narciarstwo, kajakarstwo i pływanie,

+ miał piękny głos (pierwszy od czasów zmarłego w 1873 r. Piusa IX),

+ poprawnie wymawiał i śpiewał "Ite, missa est" na zakończenie Mszy (było to zdanie niektórych starych znawców tematyki watykańskiej)

+ pierwszy, który przybył na konklawe, mając przy sobie jedynie kieszonkowe, stanowiące odpowiednik 125 franków szwajcarskich.

Podczas wszystkich tych wyjazdów poza Włochy Ojciec Święty wygłosił 2,4 tys. przemówień oficjalnych - nie licząc wypowiedzi improwizowanych, np. z okien swych rezydencji w różnych miastach, jak to nieraz bywało choćby w Polsce, zwłaszcza w Krakowie.

We Włoszech Papież ponad 300 razy przebywał w 262 miejscowościach, przemierzając w tym czasie ponad 82 tys. km i wygłosił tam prawie 900 przemówień.

W ciągu 25 lat swych rządów w Kościele wyniósł on na ołtarze podczas 140 obrzędów beatyfikacyjnych ponad 1350 błogosławionych, w tym 160 Polaków, a w czasie ponad 55 kanonizacji dał Kościołowi 470 świętych.

Jan Paweł II mianował też mniej więcej 2/3 światowego episkopatu, przy czym ponad 320 biskupom osobiście udzielił sakry; wyświęcił sam 2810 kapłanów, ochrzcił 1378 osób (dzieci i dorosłych), bierzmował 1581 i udzielił sakramentu chorych 77 osobom.

To obecny Papież uczynił regularną praktyką wyświęcanie biskupów w uroczystość Objawienia Pańskiego - 6 stycznia każdego roku (z wyjątkiem 2001, wtedy sakrę z rąk Ojca Świętego otrzymało dziewiętnastu kapłanów 19 marca), chrzczenie gromadki dzieci w Niedzielę Chrztu Pańskiego czy udzielanie święceń kapłańskich diakonom diecezji rzymskiej w Niedzielę Dobrego Pasterza, gdy cały Kościół obchodzi Światowy dzień Modlitw o Powołania Kapłańskie.

Od chwili swego wyboru Ojciec Święty przyjął na oficjalnych audiencjach w Watykanie 426 szefów państw oraz koronowanych głów, 187 premierów i 190 ministrów spraw zagranicznych. Listy uwierzytelniające otrzymał od 642 ambasadorów, akredytowanych przy Stolicy Apostolskiej.


Przypomnijmy sobie kilka nagrań audio, związanymi z naszym rodakiem:

HABEMUS PAPA

 

ABBA OJCZE

 

BARKA

 

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Anioł wszedł do Niej i rzekł:
Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą.
Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.
Lecz anioł rzekł do Niej:
Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca.
Na to Maryja rzekła do anioła:
Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?
Anioł Jej odpowiedział:
Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego.
Na to rzekła Maryja:
Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!
Wtedy odszedł od Niej anioł.
(Łk 1,26-38)

    Uroczystość Zwiastowania, która przypada 25 marca,  jest świętem Chrystusa i Maryi. Jest świętem Chrystusa, bo oto równo dziewięć miesięcy przed pamiątką Jego narodzin wspominamy chwilę Jego Wcielenia, poczęcia z Ducha Świętego. Jest świętem Maryi, bo mówiąc Bogu swoje „tak”, staje się Ona Jego Matką.
    Uroczystość Zwiastowania zaczął najpierw wprowadzać Kościół Wschodni już od wieku V. Na Zachodzie przyjęło się to święto od czasów papieża św. Grzegorza Wielkiego (+ 604). Najstarszym świadectwem tego święta na Wschodzie jest homilia Abrahama z Efezu, wygłoszona najprawdopodobniej w Konstantynopolu pomiędzy latami 530-550.

zwiastowanie

Decyzją Episkopatu Polski, dzień w którym obchodzimy tą uroczystość, ustanowiono - Dniem Świętości Życia. To właśnie w tym dniu rusza Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego.
To modlitewne wstawiennictwo do Jezusa Chrystusa osoby adoptującej duchowo, o pomoc w ratowaniu od zagłady jednego nieznanego, lecz wybranego przez Boga-Dawcę Życia zagrożonego aborcją dziecka. Trwa przez okres 9 miesięcy.