Opublikowano: 26 maj 2017

W niedzielę 28 maja obchodzimy Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego - czterdzieści dni po Zmartwychwstaniu.
Miejscem wniebowstąpienia Jezusa była Góra Oliwna. Z tej góry, gdzie rozpoczęła się męka Chrystusa, wzięła początek także Jego chwała. Jezus polecił Apostołom, aby nie odchodzili z Jerozolimy, lecz by oczekiwali spełnienia obietnicy zesłania Ducha Świętego.
Pierwotnie w tradycji Kościoła święto Wniebowstąpienia było połączone ze świętem Zesłania Ducha Świętego pięćdziesiąt dni po Zmartwychwstaniu. Od V w. święta te zostały rozdzielone, Wniebowstąpienie od tego czasu obchodzimy czterdzieści dniu po Zmartwychwstaniu. Uroczystość ta jest przygotowaniem na otrzymanie przez nas Ducha Świętego.

Zgodnie z dekretem watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów W Polsce uroczystość Wniebowstąpienia obchodzimy w VII Niedzielę Wielkanocną.

W niedzielnej Ewangelii świętego Mateusza usłyszymy :
Jedenastu uczniów udało się do Galilei, na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami:
«Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata». (Mt 28, 16-20)

Opublikowano: 15 maj 2017

We wtorek 16 maja wypada liturgiczne wspomnienie Św. Andrzeja Boboli. Urodził się on w Strachocinie koło Sanoka w roku 1951. Pochodził z bardzo religijnej, szlacheckiej rodziny. Nauki pobierał w jednej ze szkół jezuickich, w latach 1606-1611. W wieku 20 lat, wstąpił do jezuitów w Wilnie. Po dwóch latach nowicjatu złożył w 1613 r. śluby proste. Z relacji mu współczesnych wynika, że Andrzej był skłonny do gniewu i zapalczywości, do uporu we własnym zdaniu, niecierpliwy. Jednak zostawione na piśmie świadectwa przełożonych podkreślają, że o. Andrzej pracował nad sobą, że miał wybitne zdolności, był dobrym kaznodzieją, miał dar obcowania z ludźmi.

Podczas kolejnego najazdu kozaków, Andrzej Bobola został przez nich pochwycony i nieludzko torturowany. Zmarł 16 maja 1657 roku. W kwietniu 2002 r. watykańska Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, przychylając się do prośby Prymasa Polski kard. Józefa Glempa, nadała św. Andrzejowi Boboli tytuł drugorzędnego patrona Polski. Od tej pory obchód ku jego czci podniesiony został w całym kraju do rangi święta. Uroczystego ogłoszenia św. Andrzeja Boboli patronem Polski dokonał kard. Józef Glemp w Warszawie podczas Mszy świętej w sanktuarium ojców jezuitów, w którym są przechowywanie relikwie Świętego, 16 maja 2002 r.

Modlitwa do św. Andrzeja Boboli

Boże, który świętego Andrzeja,
udręczonego różnymi torturami
za wyznawanie prawdziwej wiary,
uwieńczyłeś chwalebnym męczeństwem,
spraw, prosimy, abyśmy trwając w
tej samej wierze gotowi byli raczej
znieść wszystkie przeciwności niż
ponieść szkodę na duszy.
Składamy Ci, Panie, nasze prośby,
usilnie błagając, abyś dzięki
zasługom świętego Andrzeja,
męczennika, utwierdził nas
w wyznawaniu prawdziwej wiary
i udzielił swojemu Kościołowi
darów jedności i pokoju.
Oddając cześć świętemu Andrzejowi,
męczennikowi, błagamy Cię, Panie,
aby za wstawiennictwem świętego
Andrzeja, męczennika, owce,
które zginęły, powróciły do
prawdziwego Pasterza i karmiły
się zbawiennym pokarmem.
Przez Chrystusa, Pana naszego.

Amen.

Modlitwa za Ojczyznę

Święty Andrzeju,
Patronie trudnych czasów!
Ty krzepiłeś Polaków
w czasach wszelkiego zagrożenia.
Oddajemy się Tobie w opiekę.
Pomagaj nam wytrwać
pośród wszystkich doświadczeń
osobistych i społecznych.
Wyjednaj nam łaskę
Bożego pokoju i jedności, byśmy
z rozwagą i ewangeliczną roztropnością
umieli dostrzegać i oceniać
sprawy własne i sprawy Narodu
w świetle Ewangelii Chrystusa.
Uproś nam odwagę działania,
byśmy nie trwali w bezradności
wobec zła, które nie ustaje.
Niech nas napełnia Boża radość,
gdy zwyciężamy albo ponosimy porażki.
Święty Andrzeju Bobolo,
oręduj za nami u Pana.

Amen.

Litania do Świętego Andrzeja Boboli

          - Módl się za nami święty Andrzeju Bobolo
          - Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

          Módlmy się:
          - Boże, Ty przez śmierć Twojego Syna chciałeś zgromadzić rozproszone dzieci, spraw abyśmy gorliwie współpracowali z dziełem Chrystusa, za które oddał życie święty Andrzej Bobola, Męczennik.
          - Przez Chrystusa, Pana naszego.
          - Amen.

(z książki: "Znów o sobie przypomniał. Św. Andrzej w Strachocinie")

Opublikowano: 12 maj 2017

W najbliższą sobotę tj. 13 maja, przypada setna rocznica objawień fatimskich. Wszystko zaczęło się jeszcze podczas I wojny światowej. W Cova da Iria -"Dolinie Pokoju" - zaczęła ukazywać się Matka Najświętsza. W ciągu sześciu objawień zapowiedziała koniec wojny, ostrzegła przed widmem komunizmu, kolejną wojną oraz prześladowaniami Kościoła. Mówiła, że bardzo wielu ludzi idzie na wieczne potępienie, że trzeba się dużo modlić i wynagradzać Bogu za grzechy.
Świadkiem tych wszystkich objawień była trójka fatimskich dzieci: Łucja (10 lat), Franciszek (9 lat) i Hiacynta (7 lat).

O samych objawieniach możemy przeczytać m.in. na poniższych stronach:

http://www.sekretariatfatimski.pl/fatima-objawienia-403/397-objawienia-matki-boej-w-fatimie-1917

http://fatima.pl/objawienia/objawienia_fatimskie/

 Kamera pokazująca obraz na żywo z Fatimy:

Przenajświętsza Trójco, Ojcze, Synu i Duchu Święty, wielbię Ciebie w najgłębszej pokorze.
Z głębi serca i mojej duszy dzięki Ci składam za objawienia Najświętszej Maryi Panny w Fatimie.
Boże, jeśli to przyczyni się do większej chwały Twojej i dobra naszych dusz,przez zasługi Najświętszego Serca Jezusa i przyczynę Niepokalanego Serca Maryi, błagam Cię, byś raczył wsławić w Kościele Świętym błogosławioną Hiacyntę i błogosławionego Franciszka udzielając nam za ich wstawiennictwem łaski, o które Cię pokornie prosimy.
Amen.

Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu.

Jubileuszowa modlitwa poświęcenia Fatimskiej Pani Różańcowej

List Episkopatu Polski z okazji 100. rocznicy objawień fatimskich

Drodzy Bracia i Siostry!
W dzisiejszej Ewangelii Jezus zwraca uwagę na jedną z istotnych cech zbawczej miłości,
mianowicie na jej związek z Bożymi przykazaniami. „Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie
zachowywać moje przykazania. (…) Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje”
(J, 14,15.21). Miłość uwidacznia się przez zachowywanie przykazań i gwarantuje prawdziwe
zjednoczenie z Bogiem w Zmartwychwstałym Chrystusie.
Narastający obecnie deficyt miłości, z równoczesnym lekceważeniem przykazań, sprawia, że
żyjemy w świecie naznaczonym głębokimi podziałami i wrogością. Warto o tym przypomnieć
w roku, w którym obchodzimy jubileusz setnej rocznicy objawień Matki Bożej, które miały
miejsce w Fatimie od 13 maja do 13 października 1917 roku. Objawienia te należą do
najbardziej znaczących w życiu Kościoła i nie tracą dziś nic ze swojej aktualności. Świadczy o
tym niezwykłe zainteresowanie Fatimą ludu Bożego wraz ze swymi pasterzami, inspirowanymi
nauczaniem papieży, zwłaszcza św. Jana Pawła II. Papież Polak włączył w poczet
błogosławionych dwoje dzieci fatimskich: Hiacyntę i Franciszka, zaś czcigodną Sługę Bożą,
siostrę Łucję, przyjmował na audiencjach i korespondował z nią aż do jej śmierci. Troje dzieci
z Fatimy, mimo ich bardzo młodego wieku, pozostawiło nam świetlany przykład miłości Boga,
modlitwy i cierpienia, ofiarowanych w potrzebach Kościoła i świata, zwłaszcza w intencji
nawrócenia grzeszników, zachowywania przykazań Dekalogu oraz wybawienia nas od wojny.
W świetle tych objawień Kościół rozeznaje znaki czasu.
1. Wobec znaków czasu
Celem objawień Maryjnych, w szczególności tych w Fatimie, jest ukazanie i wyjaśnienie
znaków czasu w dobie kryzysu wiary. W odczytywaniu owych znaków ważną rolę pełni
Maryja, Matka Zbawiciela, kiedy wzywa wciąż na nowo do realizowania woli Bożej, jako
jedynej gwarancji zachowania ładu i pokoju na świecie. Przykład dzieci fatimskich, pełnych
szlachetnej prostoty i zawierzenia Bogu, jest żywym przypomnieniem o absolutnym prymacie
Boga w życiu i pełnieniu Jego woli od najmłodszych lat aż do spotkania z Nim w chwale nieba.
Gdy zawodzi mądrość „wielkich” tego świata, Najlepszy Ojciec w niebie po raz kolejny w
dziejach ludzkości posługuje się głosem „maluczkich”, by przypomnieć o najważniejszych
sprawach człowieka i świata.

2. Odpowiedź papieży na orędzie fatimskie
W dzieło odczytywania przesłania orędzia z Fatimy włączali się wszyscy kolejni papieże,
dostrzegając w nim wyraz Bożego miłosierdzia dla ratowania świata. Wolno nam jednak
powiedzieć, że szczególne zasługi na tym polu pozostawił św. Jan Paweł II.
Papieżowi ocalonemu z zamachu za przyczyną Pani Fatimskiej w dniu 13 maja 1981 roku,
niezwykle bliska była sprawa Rosji i rozpadających się struktur komunizmu. Toteż 25 marca
1984 roku dokonał on Aktu poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi, obejmując nim
szczególnie „tych ludzi i te narody, które tego najbardziej potrzebują”. Według wewnętrznego
natchnienia siostry Łucji, dopiero poprzez ten Akt zostało spełnione życzenie Matki Bożej,

ponieważ dokonano zawierzenia publicznie i w jedności z wszystkimi biskupami świata. Nasz
wielki rodak w sobotę 13 maja, w Jubileuszowym Roku 2000 włączył do grona
błogosławionych Franciszka i Hiacynty a czerwcu tego samego roku ujawnił trzecią część
tajemnicy fatimskiej.
Benedykt XVI, najbliższy współpracownik św. Jana Pawła II, podczas pielgrzymki do Fatimy
13 maja 2010 roku stwierdził, że „łudziłby się ten, kto by sądził, że misja Fatimy została
zakończona”. Dlatego akcentował z całą mocą, że orędzie z Fatimy powinno być podjęte przez
każdego wyznawcę Chrystusa.
Papież Franciszek podczas uroczystości jubileuszowych, upamiętniających setną rocznicę
objawień fatimskich, 13 maja 2017 r. kanonizował Franciszka i Hiacyntę.

3. Aktualność przesłania fatimskiego
Według przekazu Sługi Bożej, siostry Łucji, Pani Fatimska wskazuje na dwie drogi ocalenia
świata. Pierwszą z nich jest powrót do Ewangelii oraz osobiste wejście na drogę nawrócenia i
pokuty. Jest to droga, którą zaplanował Bóg zachęcając przez swego Jednorodzonego Syna do
modlitwy ekspiacyjnej w intencji nawrócenia grzeszników. W czasach, kiedy Bóg jest
znieważany, prawa Boże deptane a świat pogrąża się w ciemności zła, konieczne jest
zadośćuczynienie Bogu w Chrystusie, zgodnie ze słowami Matki Bożej wypowiedzianymi do
dzieci z Fatimy: „Ofiarujcie się za grzeszników i powtarzajcie wielokrotnie – zwłaszcza gdy
będziecie podejmowali jakąś ofiarę – «O Jezu, czynię to z miłości dla Ciebie, w intencji
nawrócenia grzeszników oraz jako zadośćuczynienie za grzechy popełnione przeciwko
Niepokalanemu Sercu Maryi»” (Objawienie z 13 lipca 1917 roku).
Jeżeli jednak zabraknie osobistego i wspólnotowego zadośćuczynienia – ostrzegała Maryja –
Bóg poprowadzi ludzkość inną drogą ratowania świata, poprzez bolesne oczyszczenie:
cierpienia, prześladowania, wojny i śmierć. Wtedy liczni chrześcijanie dołączą do ukazanej w
„trzeciej tajemnicy” fatimskiej wielkiej rzeszy kapłanów, osób zakonnych i świeckich
wyznawców Chrystusa, podążających pokornie za papieżem. Jak wiemy ze wspomnianej wizji,
wszyscy oni przemienili się w orszak męczenników, za którymi postępowali aniołowie,
zbierający do kryształowego naczynia krew męczenników, zjednoczonych w swej śmierci z
odkupieńczą śmiercią Chrystusa, a wszystko działo się pod wielkim krzyżem na wzgórzu za
miastem, będącym symbolem Golgoty.

4. Podejmijmy przesłanie z Fatimy!
Orędzie fatimskie kierowane jest nieprzerwanie do całego Kościoła. W naszej Ojczyźnie żywo
pielęgnowany jest kult Pani Fatimskiej, której figura peregrynowała w wybranych parafiach
każdej diecezji od 14 października 1995 roku do 11 października 1996 roku. Oby Pan Bóg dał
naszej ojczyźnie łaskę odwagi do wielkiej duchowej odnowy, celem zachęty i oparcia
moralnego także dla innych narodów. Zależy to jednak od tego, czy nam wszystkim nie
zabraknie żywej wiary i wytrwałości. Kto pragnie przyjąć orędzie fatimskie, niech nie lęka się
wstąpienia na drogę ewangelicznej odnowy życia, pokuty i modlitwy wynagradzającej za
nawrócenie błądzących.
Przyjęcie orędzia z Fatimy wyraża się ponadto we włączeniu się w odprawianie pierwszych
sobót miesiąca. Każdy, kto przez pięć kolejnych pierwszych sobót będzie w stanie łaski
uświęcającej, przyjmie Komunię św. i odmówi część różańca św., rozważając w zjednoczeniu

z Matką Bożą tajemnice różańcowe, z intencją wynagradzającą za grzechy świata, stanie się
nie widzem, ale czynnym uczestnikiem tego orędzia. Będzie wówczas gotowy przyjąć Serce
Maryi za wzór dla swojego życia duchowego w przymierzu dwóch serc: Jezusa i Jego
Niepokalanej Matki.
Dnia 8 września 1946 roku na Jasnej Górze biskupi polscy, pod przewodnictwem kard. Augusta
Hlonda, prymasa Polski, dokonali Aktu poświęcenia naszej ojczyzny Niepokalanemu Sercu
Maryi. Wzorując się na tamtym epokowym wydarzeniu Episkopat Polski w jubileuszowym
roku setnej rocznicy objawień, 6 czerwca br., podczas zebrania plenarnego odnowi Akt
poświęcenia. Będzie to miało miejsce w pallotyńskim sanktuarium na Krzeptówkach, zwanym
potocznie „Polską Fatimą”. Następnie zostanie on ponowiony w każdej diecezji, parafii i
rodzinie w święto narodzenia Matki Bożej, 8 września 2017 roku.
Umiłowani Bracia i Siostry!
Błagając o zbawienne owoce jubileuszu setnej rocznicy objawień fatimskich, módlmy się
słowami sługi Bożego Piusa XII z 31 października 1942 roku: „Matko nas wszystkich i
Królowo świata, poświęcamy siebie na zawsze Twemu Niepokalanemu Sercu, by Twoja miłość
i opieka mogły przyśpieszyć tryumf Królestwa Bożego, a wszystkie narody, żyjąc w pokoju ze
sobą i z Bogiem, mogły nazywać Cię Błogosławioną i śpiewać wraz z Tobą od krańca do krańca
ziemi Magnificat uwielbienia, miłości i wdzięczności wobec Serca Jezusowego, jedynego
źródła Prawdy, Życia i Pokoju”.
Powierzając wszystkich wstawiennictwu Pani Fatimskiej, z serca Wam błogosławimy w imię
Ojca i Syna i Ducha Świętego.
Podpisali: Pasterze Kościoła w Polsce  
obecni na 375. Zebraniu Plenarnym KEP
w Warszawie, w dniu 14 marca 2017 r.

Załączniki:

Modlitwa	[Jubileuszowa modlitwa poświęcenia]	2429 kB
Odpust	[Warunku uzyskania odpustu]	68 kB