Nowenna
Menu
Odwiedziny
 | Dziś | 28 |
 | Wczoraj | 113 |
 | Miesiąc | 2715 |
Kontakt
Parafia Najświętszego Serca Jezusowego
Kamień 293,
36 – 053 Kamień
Telefon
(0-17) 855 66 06
Konto parafii
07 9170 0005 2001 0000 0837 0001
W niedzielę 21 maja obchodzimy Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego - czterdzieści dni po Zmartwychwstaniu.
Miejscem wniebowstąpienia Jezusa była Góra Oliwna. Z tej góry, gdzie rozpoczęła się męka Chrystusa, wzięła początek także Jego chwała. Jezus polecił Apostołom, aby nie odchodzili z Jerozolimy, lecz by oczekiwali spełnienia obietnicy zesłania Ducha Świętego.
Pierwotnie w tradycji Kościoła święto Wniebowstąpienia było połączone ze świętem Zesłania Ducha Świętego pięćdziesiąt dni po Zmartwychwstaniu. Od V w. święta te zostały rozdzielone, Wniebowstąpienie od tego czasu obchodzimy czterdzieści dniu po Zmartwychwstaniu. Uroczystość ta jest przygotowaniem na otrzymanie przez nas Ducha Świętego.
Zgodnie z dekretem watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów W Polsce uroczystość Wniebowstąpienia obchodzimy w VII Niedzielę Wielkanocną.
W niedzielnej Ewangelii świętego Mateusza usłyszymy :
Jedenastu uczniów udało się do Galilei, na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami:
«Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata». (Mt 28, 16-20)
Wielki Post to okres przygotowania do świąt Wielkanocnych, obchodzony przez chrześcijan na całym świecie. Trwa on 40 dni, rozpoczyna się w Środę Popielcową i kończy się w Wielką Sobotę.
Podczas Wielkiego Postu wierzący podejmują różnego rodzaju praktyki pokutne, takie jak post, modlitwę, jałmużnę oraz umartwianie ciała. Celem tych praktyk jest odnowienie relacji z Bogiem i duchowe oczyszczenie, co przygotowuje wierzących do radosnego przeżycia świąt Wielkanocnych.
W wielu kościołach organizowane są także rekolekcje i drogi krzyżowe, które umożliwiają wierzącym pogłębienie swojej duchowości i refleksję nad swoim życiem.
W Wielki Czwartek obchodzona jest msza Wieczerzy Pańskiej, podczas której pamiętamy o ostatniej wieczerzy Jezusa z uczniami oraz ustanowieniu Eucharystii. W Wielki Piątek odprawiana jest liturgia Męki Pańskiej, w czasie której wspominamy ukrzyżowanie Jezusa i Jego śmierć na krzyżu. Wielka Sobota to czas oczekiwania na Zmartwychwstanie Chrystusa.
Post czterdziestodniowy jest czasem pokuty i powstania z grzechów, czas żałosnego płaczu i jęczenia, czas modlitwy i nabożnego rozmyślania, w który łaskę, przez grzech utraconą, mocą męki Jezusowej znaleźć możemy i powinniśmy. Dlatego czyń pokutę, przynajmniej w tym świętym czasie ciało i duszę umartwiając różnymi uczynkami dobrymi. Z troskliwością powstrzymuj się od grzechu, a za przeszłe każdodziennie przed obrazem ukrzyżowanego Zbawiciela żałuj serdecznie. Pacierza i rozmyślania pobożnego według przykładu Jezusowego więcej pilnuj niż kiedy indziej, osobliwie rozmyślaj o męce Pańskiej bądź to w domu lub w kościele przy obchodzeniu drogi krzyżowej. Post od kościoła nakazany dla umartwienia i ukarania ciała twego wszetecznego i ducha nieposłusznego pilnie zachowaj, pamiętając, że wyjąwszy niedzielę, każdy dzień od popielcowej środy aż do zmartwychwstania Pańskiego jest postem, tak że tylko raz na dzień będziesz używał pokarmu dla nasycenia, inne razy tylko dla właśnie potrzebnego posilenia.
Źródło: Kancyonał katolicki i razem książka modlitewna 1868
Adwent to okres w roku liturgicznym, w którym oczekujemy na przyjcie Zbawiciela. Rozpoczyna się on od I Nieszporów niedzieli po sobocie XXXIV tygodnia Okresu Zwykłego, a kończy przed I Nieszporami uroczystości Narodzenia Pańskiego w wieczór 24 grudnia. Adwent stanowi pierwszy okres w każdym nowym roku liturgicznym.
W "Ogólnych normach roku liturgicznego i kalendarza" z 1969 r. możemy przeczytać: "Adwent ma podwójny charakter. Jest okresem przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego, przez który wspominamy pierwsze przyjście Syna Bożego do ludzi. Równocześnie jest okresem, w którym przez wspomnienie pierwszego przyjścia Chrystusa kieruje się dusze ku oczekiwaniu Jego powtórnego przyjścia na końcu czasów. Z obu tych względów Adwent jest okresem pobożnego i radosnego oczekiwania".
Wieniec Adwentowy wraz z czterema świecami niosą w sobie przesłanie symboliczne: zieleń gałązek jest obrazem trwającego życia, kolor czerwony to barwa miłości, a płomień - to znak Chrystusa, Światła, które nadchodzi i opromieni miłością cały świat. Cztery świece symbolizują cztery Niedziele Adwentu.
W czasie całego Adwentu, poza niedzielami i uroczystością Niepokalanego Poczęcia NMP (8 grudnia), odprawiane są Roraty ku czci Najświętszej Maryi Panny. W czasie Rorat przy ołtarzu znajduje się dodatkowa, ozdobna świeca - symbolizuje ona obecność Maryi - roratka. Biała lub niebieska kokarda, którą jest przepasana roratka mówi o niepokalanym poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Świeca ta świeci się ona tylko podczas tej mszy świętej.
Msza Roratnia rozpoczyna się przy zgaszonych światłach, które zapalają się dopiero na "Chwała na wysokości Bogu". Jest to jeden z nielicznych przypadków w roku liturgicznym, kiedy hymn ten śpiewa się każdego dnia (chociaż wyłącznie podczas Rorat). Nazwa Roraty pochodzi od pierwszych słów pieśni na wejście: Rorate coeli, desuper... (Niebiosa spuśćcie rosę...). Rosa z nieba wyobraża łaskę, którą przyniósł Zbawiciel.
"Dzisiaj wielka jest rocznica -
jedenasty listopada!...
Tym, co zmarli za Ojczyznę,
hołd wdzięczności Polska składa..."
Ludwik Wiszniewski , fragment wiersza "11 listopada".
W dniu jutrzejszym tj. 11 listopada obchodzimy Narodowe Święto Niepodległości.
W 1918 roku Nasz Naród odzyskał odzyskał tak upragnioną wolność po tylu latach zaborów i niewoli. Dzień 11 listopada ustanowiono świętem narodowym dopiero ustawą z kwietnia 1937 roku, czyli prawie 20 lat po odzyskaniu niepodległości. Przed II Wojną Światową obchodzono to święto tylko 2 razy. Po wojnie, dopiero w roku 1989, ustawą Sejmu, przywrócono obchody tego święta, od tego roku Święto Niepodległości jest najważniejszym świętem państwowym.
Pamiętajmy o wywieszeniu flag narodowych w oknach naszych mieszkań. !
Pokażmy nasz patriotyzm w ten sposób.
Wypominki to jedna z najbardziej popularnych form modlitwy błagalnej za zmarłych. Rozróżnia się wypominki jednorazowe, oktawalne, półroczne i roczne.
Historia wypominek sięga kilkanaście wieków wcześniej, gdzie w liturgii eucharystycznej sprawowanej w starożytnym Kościele, podczas przygotowania darów ofiarnych, lub nawet w czasie modlitwy eucharystycznej odczytywano tzw. „ dyptyki ”, na których chrześcijanie wypisywali imiona żyjących biskupów, ofiarodawców, dobrodziejów, ale także świętych męczenników i wyznawców, oraz wiernych zmarłych.
Drugą listę, listę świętych, odczytywał sam biskup, a nie ksiądz. Mówił: „Wspomnijmy błogosławionych apostołów i męczenników...”; następnie wyliczano imiona świętych (czasem sięgano aż do Starego Testamentu, nawet do Adama).
Wreszcie trzecia lista, którą również czytał biskup, zawierała imiona zmarłych. Biskup mówił: „Podobnie wspomnijmy i dusze tych, którzy spoczywają: Hilarego, Atanazego, itd.”
Te trzy listy recytowano jednym ciągiem; dzieliło je tylko trzykrotne, krótkie odezwanie się chóru. Na koniec biskup śpiewał uroczystą modlitwę, w której prosił Boga, aby wpisał imiona żywych i umarłych pomiędzy wybrańców: „Teraz wpisz te imiona na niebiańskiej stronicy (...), abyśmy nie byli zawstydzeni w dzień, kiedy przyjdziesz ten świat osądzić. Amen.” Ta lista imion jest więc ziemskim odpowiednikiem oryginału, prowadzonego przez Boga w niebie – księgi życia (liber vitae).
Z czasem, gdy zaczęto odprawiać msze wprost w intencji niektórych zmarłych (lub żywych), dyptyki zastąpiono wspomnieniami („mementa”) nie zawierającymi już imion wszystkich wiernych, o których Kościół pamięta, lecz tylko imiona jednego czy kilku wskazanych celebransowi. W obecnej liturgii mementa, przetrwały np. w I-szej modlitwie eucharystycznej (Kanon Rzymski): przed konsekracją celebrans wylicza imiona bliskich żyjących, następnie wzywa świętych, a po przeistoczeniu wymienia imiona zmarłych, za których się modli i znowu wzywa świętych.
Usunięte ceremonie odczytywania długich list zmarłych przetrwały jednak, ale jakby na marginesie Mszy Św. (np. na samym jej początku, jako intencje Mszy św., zwłaszcza tzw. sumy, lub przy ogłoszeniach dotyczących wspólnoty), albo przy innych obrzędach.
Dzisiejsze wypominki, są kontynuacją starożytnych dyptyków i mają podobny sens. Podobnie jak one są wyrazem miłości i jedności całego Kościoła: pielgrzymującego na ziemi i tego, który przeszedł już granicę śmierci. Pisząc imiona zmarłych na kartkach wypominkowych, a następnie je odczytując wyrażamy wiarę, że ich imiona są zapisane w Bożej księdze życia. Znaczenie wypominek jest tym większe, że podobnie jak w starożytności, tak i dzisiaj, związane są one z Eucharystią. Za zmarłych wypisanych na kartkach wypominkowych odprawiana jest Msza św.
bł. Edmund
Popularne artykuły
Sanktuarium Fatimskie
Czytania
Radio VIA
